28 oktober 2023 - Mozi is 9 weken en 4 dagen oud

Na weken van uitkijken, hopen, wachten en vooral op een roze wolk zitten was afgelopen zaterdag dan eindelijk de grote dag. We mochten onze kleine Mozi op gaan halen. Mozi is een Mini American Shepherd reu. Hij is geboren op 22 augustus en is fantastisch goed groot gebracht door zijn moeder, halfzusje en fokkers.
 
Maar jeminee, wat kan ik goed begrijpen dat mensen het hebben van een pup pittig vinden. Want ook ik vind dat. Uiteraard weet ik wat ik kan verwachten, is het inmiddels mijn 3e eigen pup maar toch heb ook ik altijd weer van die “Ooohjaaa, zo was dat” momentjes.
 
De rit naar huis, klinkt allemaal heel roos kleurig, maar het is natuurlijk gewoon k*t. Fokkers die met tranen hun pupje aan je mee geven, pup die weg gaat bij zijn moeder en nestgenoten en dus best wel een beetje van slag is, die ineens hoge nood heeft en dan moet je ook nog een uur in de auto zitten. Even voor de duidelijkheid, ik ben super blij met hem hé en hij doet het fantastisch maar ik wil toch graag ook even duidelijk maken dat het niet per se makkelijk is. Je hele huishouden moet zich aanpassen en een nieuwe draai vinden.
 
Eenmaal thuis, hadden we een heel fijn moment, Ola onze Parson Russell Terriër teef van ruim 2 jaar oud was door het dolle heen toen ze haar nieuwe huisgenoot zag. Klein detail, ze wilde er wel zo graag mee spelen dat hij haar eerst een beetje spannend vond. Maar het mooie was dat kleine Mozi met het uur stoerder werd en al binnen anderhalve dag haar begon te belagen. Uiteraard hebben wij Ola en Mozi goed begeleidt (lees, politie agent gespeeld) en zijn ze nu dikke maatjes en zeer aan elkaar gewaagd. Ook kunnen ze inmiddels samen goed hun rust vinden en kunnen ze heerlijk met en tegen elkaar aan in slaap vallen.
 
Ola is een hele sociale hond en na het overlijden van Antar wist ik dat ik ooit wel weer een tweede hond zou willen. Voor haar en natuurlijk ook voor mij. Het is zo leuk om te zien dat zij ontzettend blij is met zijn gezelschap. Als ik zie hoe die twee nu al samen overweg kunnen, binnen een week, kijk ik enorm uit naar de toekomst.
 
En dan nu wil ik heel even klagen, want jeminee, wat kan ik slecht tegen weinig slaap. Vooral in de ochtenden kon je beter niet te veel tegen mij zeggen. Toen kreeg ik er ook nog een fikse verkoudheid overheen wat het feest compleet maakte. Mozi is een schatje, doet super netjes zijn behoeftes buiten of soms op de kattenbak, alleen het ophouden in de nacht is een dingetje. Niet 1 keer, maar 2 keer per nacht mogen we uit ons bedje voor de kleine man. Altijd doet hij snel zijn behoeftes waarna we weer naar binnen kunnen. Maar kom dan maar eens in slaap. Van top scores op mijn Fitbit qua nachtrust, is dat nu toch wel matig. Maar, we mogen niet te lang klagen want afgelopen nacht hoefde we er maar 1 keer uit. Op naar de komende nachten.
 
Deze week stond vooral in het teken van wennen aan elkaar. Onbewust ben je toch ook al wel met oefeningen bezig. Bij de fokker waren ze al begonnen met contact op naam en dat doet hij echt heel netjes. Verder zijn we gestart met het beloningssignaal en ook dat pakt hij goed op. We lopen met hem buiten aan het lijntje korte stukken en hij mag de wereld leren kennen vanuit de draagzak. De auto was heel spannend, maar is inmiddels dikke prima. En door alle regen van afgelopen dagen hebben we het afdrogen ook al meerdere keren gedaan.
 
Al met al de conclusie van deze week, het hebben van een pup heeft veel gelijkenissen met het hebben van een baby. En dat is veel op een roze wolk zitten maar af en toe val je er ook even vanaf. Weinig slaap, veel plas en poep, weinig tijd voor jezelf, laat staan voor je partner. Met de dag vinden we beter onze draai en is het onwijs genieten om deze kleine man op te zien groeien. Want groeien doet hij als kool.