Deel 3 - Ontwikkeling van gedrag
13 november 2023 - Mozi is 11 weken en 6 dagen oud
Wanneer je van je hobby je beroep maakt weet je ook vrij zeker dat je een vakidioot word. Een heel groot deel van mijn dag staat in het teken van honden. Het gedrag van honden vind ik ontzettend interessant. Door opleidingen, cursussen en ervaringen leer ik er nog steeds elke keer meer over. Ook wanneer ik op straat loop vind ik het interessant om te kijken naar honden. Wat doen ze, hoe lopen ze, wat voor materiaal hebben ze om, wat doet hun baas. Het is voor mij praktisch onmogelijk om alleen te denken “He, een hond”.
Dit geldt niet anders voor mijn eigen honden. Honden waar ik de hele dag mee samen ben. We delen een ritme, routines en een leven. Wanneer er een hond weg valt of erbij komt is dat altijd wennen. Ik weet het nog goed dat toen DJ, mijn eerste eigen hond die verlatingsangst had, overleed ik helemaal op hem in geprogrammeerd stond. Hij kon namelijk 1 keer per dag, maximaal 3 uur alleen zijn. Daar moet je op plannen en rekening mee houden. Dit was ik zo gewend om te doen dat dit echt even tijd kostte voordat ik niet meer op die manier dacht.
Een verandering heeft tijd nodig en dat merk ik ook binnen ons huishouden. Iedereen moet nog wennen aan elkaar maar inmiddels zie je steeds meer gewoontes en routines ontstaan. Ola weet inmiddels dat Mozi niet meer weg gaat en dat ze dus niet elke seconde met hem hoeft te spelen. Mozi kent ons huis steeds meer en is al enorm op zijn gemak. Zelfs het alleen zijn gaat al ontzettend goed. Inmiddels slaapt hij ook niet meer bij ons, maar bij Ola in het portaal.
Bij Mozi zie je heel goed dat hij steeds meer vertrouwen krijgt in ons, in Ola, in het huis maar ook daarbuiten. Wanneer een hond zich steeds meer op zijn gemak voelt, ga je ook steeds meer van zijn gedrag zien. Gedrag wat misschien ook niet altijd heel erg gewenst is.
In de vorige blog had ik aangegeven dat Mozi vreemde mensen soms wat spannend vond. Helemaal als mensen ineens contact met hem maakte. Zijn reactie hierop was om te gaan blaffen. Wanneer wij dit gedrag niet zouden begeleiden, kan een hond dit mogelijk blijven doen op latere leeftijd. Iets wat natuurlijk voor de hond, het baasje als voor de voorbijgangers heel vervelend is. Het is dan ook heel fijn om te zien dat dit nu al bijna niet meer gebeurt. Hij zoekt ons op en maakt contact.
Afgelopen weken ging hij een paar keer achter zijn staart aan. Hij ontdekt natuurlijk steeds meer van zijn eigen lijf. Echter ligt staart jagen op zo’n moment op de loer. Wanneer wij dan zouden gaan lachen, is dit voor de hond een signaal om dit vaker te gaan doen. Ook wanneer wij niet zouden ingrijpen kan het najagen achter zijn een zelf belonend gevoel gaan geven. Iets wat we absoluut niet willen. Want als volwassen hond willen we niet dat hij als een gek achter zijn staart aan gaat tollen en dat hij misschien zelfs zichzelf gaat blesseren of verwonden.
Ook ging hij vorige week ineens een paar dagen een klein beetje najagen wanneer er fietsers, scooters of auto’s voorbij kwamen. Ook dit is voor mij gedrag wat de alarmbellen laat rinkelen. Het najagen of drijven van voertuigen is een probleem wat ik in de gedragstherapie onwijs veel zie. Gedrag wat heel vervelend maar bovenal heel erg gevaarlijk is. We zijn hier gelijk op gaan inspelen en inmiddels laat Mozi alles weer rustig aan hem voorbij gaan.
Het is fascinerend maar misschien ook wel schrikbarend hoe snel gedrag erin kan sluipen. Hoe iets op jonge leeftijd kan ontwikkelen en mogelijk kan escaleren tot probleem gedrag. Ik kan mij dan ook heel goed begrijpen dat mensen dit soort dingen missen. Dat ze de ernst er niet van in zien. Want met zo’n pupje stelt het nog niet zo veel voor. Maar hoe is het als hij straks is uitgegroeid, of als bepaald gedrag veel heviger wordt.
Afgelopen weken heb ik meerdere les aanvragen gekregen van mensen met pups. Pups die al wat probleemgedrag laten zien. Ik vind het van deze mensen zo goed dat ze de ernst in zien en dat ze aan de bel trekken. Dan kunnen we namelijk voorkomen dat het een groot probleem word en dat is voor iedereen fijner.